هوای کربلا

 

شب جمعه و نزدیک شب قدر
زبان روزه و قلب عطشناک
هوای کربلا دارد دل ما
هوای بوسه بر شش گوشه عشق
سلام سقای تشنه لب ابالفضل

ولادت قمر بنی هاشم

 

عباس یعنی شمع جمع هاشمیون 
عباس یعنی ماه بین فاطمیون 
عباس یعنی شیر یعنی شیر حیدر 
عباس یعنی کربلا را میر لشکر 
عباس یعنی حیدری دیگر به پیکار 
عباس یعنی میر و سقا و علمدار 
عباس یعنی شاه بیت شعر ایثار 
عباس یعنی میر و سقا و علمدار 
عباس یعنی نور مصباح هدایت 
عباس یعنی کشته ی راه ولایت 
عباس یعنی شیرمرد از خُردسالی 
عباس یعنی زاده ی مولی الموالی 
عباس یعنی ماه شب های مدینه 
عباس یعنی آرزوهای سکینه 
عباس یعنی دست، دست حیّ داور 
عباس یعنی خون ثارالله اکبر 
عباس یعنی مظهر کل حقایق 
عباس یعنی باب حاجات خلایق 
عباس یعنی لاله ای در چشم صحرا 
عباس یعنی شعله ای در قلب دریا 
عباس یعنی لنگر فُلک ولایت 
عباس یعنی جلوه ای تا بی نهایت 
عباس یعنی عاشقی بی دست و بی سر 
عباس یعنی کشته ی صد پاره پیکر 
عباس یعنی باب، باب الله اعظم 
عباس یعنی غیرت الله مجسم 
ارث ادب از مادرش ام البنین داشت 
ارث شجاعت از امیرالمومنین داشت 
عبد خدا ابن و اخ و عمّ ولی بود 
روی علی پشت حسین ابن علی بود 
تنهای تنها قدرت صد لشگرش بود 
آخر دعای فاطمه پشت سرش بود 
در قلب دریا آتش تاب و تبش بود 
آب بقا لب تشنه ی داغ لبش بود 
عباس در دنیا و عقبی با حسین است 
فریاد هر زخمش هزاران یا حسین است 
با آن جلال و عزت و آقایی او 
مشهور شد در کربلا سقایی او 
با آنکه خود بر شهریاران شهریار است 
سرباز و سقا و امیر و پاسدار است 
لب تشنه پا بیرون نهاد از آب، عباس 
دریا صدا می زد مرا دریاب عباس 
وقتی جوانمردیّ او را کرد احساس 
دریا صدازد آفرین عباس! عباس! 
الحق که در مردانگی مرد آفرینی 
الحق که فرزند امیرالمؤمنینی 
در پاسخ این غیرت و ایثار و صبرت 
تا صبح محشر آب گردد دور قبرت

ولادت با سعادت حضرت عباس بن علی (ع) و روز جانباز بر همگان مبااارک 💙🌹💙

وفات بانو ام البنین

 

🌷سالروز وفات حضرت ام البنین (س) بر شما تسلیت باد🌷

حضرت ام البنين(سلام الله علیها) (محدث، متوفى سال 70 ه) (فاطمه كلابيه)، دختر حزام، از زنان مؤمن، شجاع و فداكار بود.روايت است كه امير المؤمنين عليه السلام پس از شهادت حضرت زهرا عليه السلام به برادرش عقيل كه انساب عرب را خوب می ‏دانست و از احوال خانوادگى آنها آگاه بود فرمود : مى خواهم زنى برايم خواستگارى نمايى كه از خاندان شجاعت باشد تا فرزند شجاعى برايم به دنيا آورد.عقيل، فاطمه كلابيه (ام البنين) را به ايشان معرفى نمود و گفت: در بين عرب خاندانى شجاعتر از خانواده وى سراغ ندارم.اين مادر پسرانش عباس، جعفر، عبد الله و عثمان را چنان تربيت كرد كه همه شيفته برادر بزرگوارشان حضرت امام حسين عليه السلام بودند و در ركاب آن حضرت شهيد شدند.

حضرت ام البنين در واقعه كربلا حضور نداشت، هنگامى كه بشير به مدينه بازگشت و ام البنين را ملاقات كرد، خواست تا خبر شهادت فرزندانش را به وى دهد ام البنين گفت: رگ قلبم راپاره كردى بچه ‏هايم و آنچه زير آسمان است فداى ابا عبد الله عليه السلام، از حسين برايم بگو .

ام البنين براى عزادارى هر روز همراه نوه ‏اش عبيد الله (فرزند عباس عليه السلام) به بقيع م‏ی رفت و نوحه می ‏خواند و می ‏گريست و اين اشعار را زمزمه می ‏كرد:

منم که سایه نشین و جود مولایم

کنیز خانه غم ؛ خاک پای زهرایم

منم که خانـــه به دوش غــم علی

منم که همقدم محنت ولی هستم

منم که شاهد زخم شکسته ابرویم

انیس گریه به یاس شکسته پهلویم

منم که در همه جا در تب حسن بودم

منم که شاهد خون لب حسن بودم

منم که جلوه حق را به عین می دیدم

خدای را به جمال حسین می دیددم

منم که بوده دلم صبح و شام با زینب

منم میان همه ؛ هم کلام با زینب

منم که سوگ گلستان و باغبان دارم

به سینه زخم غم کربلائیان دارم

منم که ظهر عطش را نمی برم از یاد

چهار لاله بی سر ز من به خاک افتاد

منم که مادر عشق و امید و احساسم

فدای یک سر موی حسین عباسم